शिक्षित व्यक्तीनेच योग्य निर्णय घेणे आवश्यक नाही, हे या कथेतून समजून घेऊया.
एक माणूस रस्त्याच्या कडेला समोसे विकायचा.
निरक्षर असल्याने त्यांनी वर्तमानपत्र वाचले नाही.
श्रवणशक्ती कमी झाल्यामुळे तो रेडिओ ऐकू शकत नव्हता आणि त्याची दृष्टी कमी असल्यामुळे त्याने कधीही दूरदर्शन पाहिले नव्हते.
असे असूनही तो भरपूर समोसे विकायचा. त्याची विक्री आणि नफा वाढतच गेला.
त्याने अधिक बटाटे विकत घेण्यास सुरुवात केली, तसेच आधीच्या पेक्षा मोठा आणि चांगला स्टोव्ह विकत घेतला.
त्यांचा व्यवसाय सातत्याने वाढत होता, म्हणूनच अलीकडे बी.ए. ए. पदवी मिळवलेला त्यांचा मुलगा वडिलांच्या मदतीला आला.
त्यानंतर एक विचित्र घटना घडली.
मुलाने त्या माणसाला विचारले, “बाबा, आपल्याला माहित आहे का की आपल्याला खूप नैराश्य येणार आहे?” वडिलांनी उत्तर दिले, “नाही, पण मला त्याच्याबद्दल सांगा.”
मुलगा म्हणाला – “आंतरराष्ट्रीय परिस्थिती खूप गंभीर आहे.
देशांतर्गत परिस्थिती आणखी बिकट आहे. येणाऱ्या वाईट परिस्थितीला तोंड देण्यासाठी सज्ज व्हायला हवे. ,
मुलगा कॉलेजला गेला आहे, वर्तमानपत्र वाचतो, रेडिओ ऐकतो, त्यामुळे त्याचे मत हलके घेऊ नये, असे त्या माणसाला वाटले.
दुसऱ्या दिवसापासून त्याने बटाट्याची खरेदी कमी केली आणि त्याचा साईन बोर्ड उतरवला.
त्याचा उत्साह संपला होता.
लवकरच त्याच दुकानाला भेट देणाऱ्यांची संख्या कमी होऊ लागली आणि त्याची विक्री झपाट्याने कमी होऊ लागली.
वडील मुलाला म्हणाले, तू बरोबर होतास.
आपण मंदीच्या काळातून जात आहोत. मला आनंद झाला की तू मला वेळेपूर्वी चेतावणी दिलीस.
बोध
चुकीचा सल्लागार या कथेतून आपण शिकतो तो धडा म्हणजे आपले सल्लागार काळजीपूर्वक निवडणे, परंतु आपल्या स्वतःच्या निर्णयावर कार्य करणे.
More Moral Stories In Marathi