वेड्या मना एके काळी, भारतातील एका छोट्या गावात राहुल नावाचा एक तरुण राहत होता. तो हुशार विद्यार्थी होता आणि डॉक्टर बनण्याची त्याची मोठी स्वप्ने होती. एके दिवशी त्याला प्रिया नावाची सुंदर मुलगी भेटली आणि पहिल्याच नजरेत तो तिच्या प्रेमात पडला.
तथापि, एक समस्या होती – प्रियाचे कुटुंब खूप पुराणमतवादी होते आणि प्रेम विवाहांना मान्यता देत नव्हते. त्यांनी प्रियासाठी आधीच वराची निवड केली होती आणि तिच्यावर लग्न करण्यासाठी दबाव आणत होते.
कितीही शक्यता असूनही प्रियाचे मन जिंकण्याचा राहुलचा निर्धार होता. तो तिला गुपचूप भेटायला बाहेर पडायचा, तिला फुलं आणि चॉकलेट आणायचा आणि तिच्या कानात गोड गोड कुजबुजायचा. प्रियाला देखील राहुलच्या मोहिनीने भुरळ घातली आणि लवकरच ते अविभाज्य झाले.
पण त्यांचा आनंद अल्पकाळ टिकला. एके दिवशी, प्रियाच्या वडिलांनी त्यांना एकत्र पकडले आणि राग आला. त्याने राहुलला धमकावत मुलीपासून दूर राहण्यास सांगितले. प्रियालाही कठोर शिक्षा झाली आणि तिला अनेक दिवस घराबाहेर पडू दिले नाही.
आपल्या प्रेमासोबत राहण्याचा निश्चय करून राहुलने एक विलक्षण योजना आखली. त्याने प्रियासह पळून जाऊन एकत्र नवीन आयुष्य सुरू करण्याचा निर्णय घेतला. त्याला माहित होते की हे धोकादायक आहे, परंतु तो संधी घेण्यास तयार होता.
एका रात्री उशिरा राहुल प्रियाच्या खोलीत घुसला आणि तिला बॅग भरायला सांगितली. ते शांतपणे घरातून बाहेर पडले आणि जवळच्या रेल्वे स्टेशनवर गेले. त्यांनी ट्रेनमध्ये बसून एका नवीन शहरात प्रवास केला जिथे ते नव्याने सुरुवात करू शकतात.
त्यांचा प्रवास सोपा नव्हता – त्यांना अनेक आव्हाने आणि संकटांना तोंड द्यावे लागले. पण ते एकत्र होते आणि तेच महत्त्वाचे होते. त्यांनी उदरनिर्वाहासाठी कठोर परिश्रम केले आणि अखेरीस राहुल एक यशस्वी डॉक्टर बनला.
प्रिया आणि राहुलची प्रेमकहाणी शहरात चर्चेत होती. त्यांचे धैर्य आणि जिद्द पाहून लोक आश्चर्यचकित झाले. शक्यता असूनही, ते त्यांच्या प्रेमासाठी लढले होते आणि विजयी झाले होते.
वर्षांनंतर, जेव्हा ते त्यांच्या पोर्चवर एकत्र बसले होते, त्यांच्या भूतकाळाची आठवण करून देत असताना, राहुलने प्रियाकडे पाहिले आणि म्हणाला, “आम्ही विश्वासाची ती वेडी झेप घेतली याचा मला आनंद आहे. तुझ्यामुळे, मला जे पाहिजे होते ते सर्व माझ्याकडे आहे.” प्रियाने हसून त्याला घट्ट मिठी मारली, तिला खरे प्रेम मिळाले आहे हे जाणून.
जसजसे ते मोठे होत गेले तसतसे राहुल आणि प्रियाचे प्रेम अधिकच घट्ट होत गेले. त्यांनी एकत्रितपणे अनेक आव्हानांचा सामना केला आणि प्रत्येक वेळी विजय मिळवला. यशस्वी कारकीर्द, एक सुंदर घर आणि एक प्रेमळ कुटुंब या दोघांनी एकत्र एक सुंदर जीवन निर्माण केले होते.
त्यांच्या प्रेमकथेने त्यांच्या समाजातील अनेक तरुण जोडप्यांना प्रेरणा दिली होती, जे अनेकदा त्यांच्या हृदयाच्या बाबींवर त्यांचा सल्ला घेत असत. राहुल आणि प्रिया नेहमी मदत करण्यात आनंदी होते, कारण त्यांच्या प्रवासामुळे इतरांना प्रेम आणि आनंदाचे स्वतःचे मार्ग शोधण्यात मदत होऊ शकते.
एके दिवशी, त्यांच्या लग्नाचा वाढदिवस साजरा करत असताना, राहुलने प्रियाकडे पाहिलं आणि म्हणाला, “मला विश्वासच बसत नाही की आपण एकत्र पळून जाऊन इतकी वर्षं झाली आहेत. अगदी कालच वाटतंय.”
प्रियाने हसून उत्तर दिले, “हो, तसे होते. पण आम्ही एकत्र घालवलेल्या प्रत्येक क्षणासाठी मी कृतज्ञ आहे. तुम्ही माझे आयुष्य खूप अर्थपूर्ण केले आहे.”
राहुलने प्रियाचा हात हातात घेतला आणि म्हणाला, “मी तुझ्यावर रोज जास्त प्रेम करतो. आणि मी तुला आयुष्यभर आनंदी ठेवण्याचे वचन देतो.”
प्रियाने राहुलला घट्ट मिठी मारताच तिचे डोळे भरून आले. तिला माहित होते की तिला तिचा आत्मा त्याच्यामध्ये सापडला आहे आणि त्यांचे प्रेम आयुष्यभर टिकेल.
जेव्हा ते एकत्र बसले होते, सूर्यास्त पाहताना, त्यांना माहित होते की त्यांची वेडी प्रेमकहाणी एकत्र एका सुंदर प्रवासाची फक्त सुरुवात होती. एक प्रवास जो प्रेम, हास्य आणि अंतहीन शक्यतांनी भरलेला असेल.
वेड्या मना अशाच प्रकारच्या लव स्टोरी सामग्रीसाठी marathistory.in फॉलो करा