Marathi Love Story: प्रेम खरे असेल तर विभक्त होऊनही माणसे भेटतात.
नित्याचे लग्न एका वर्षापेक्षा कमी झाले होते आणि तिचा घटस्फोट झाला.
नित्याच्या घरच्यांनी जबरदस्तीने नित्याचे लग्न लावून दिले होते. लग्नाच्या ३ महिन्यांनंतर पती राकेशच्या वागण्यात बदल झाला, तो नेहमी नित्याशी भांडत असे.
राकेश एका कंपनीत कामाला असायचा, रोज संध्याकाळी उशिरा घरी यायचा, कारण ऑफिस संपल्यावर तो दारू पिऊन यायचा, घरी आल्यावर नित्याशी छोट्या-छोट्या गोष्टीवरून वाद घालायचा, तो तिचं बोलणं ऐकून घ्यायचा. तो नित्यालाही सांगायचा की “तू इथून निघून जा, मला तुझी गरज नाही, मला तुझ्यासारखे अनेक सापडतील.”
नित्या त्याचं हे वागणं मुकाट्याने सहन करत होती, तिने तिच्या घरीही काही सांगितलं नाही, घरच्यांचा राग होता.
नित्याचे अविनाशवर प्रेम होते, त्याने जबरदस्तीने तिचे लग्न लावून दिले होते, ही बाब नित्याच्या घरच्यांना कळताच त्यांनी जबरदस्तीने तिचे लग्न लावून दिले.
अविनाश त्यावेळी काहीच करू शकत नव्हता कारण नित्याच्या वडिलांनी अविनाश विरुद्ध पोलिसात तक्रार केली होती की तो नित्याला त्रास देतो, आणि याच कारणामुळे तो काही दिवस तुरुंगात होता, नित्याला हे सर्व माहित नव्हते.
नित्या तिच्या वैवाहिक आयुष्यात खूप अस्वस्थ होती. असे काही महिने चालले, राकेश जराही बदलला नव्हता. मग नित्याने विचार केला की ती यापुढे त्या नात्यात राहू शकत नाही आणि राकेशला घटस्फोट देण्याचा निर्णय घेतला.
आणि मग त्यांचा घटस्फोट झाला.
घटस्फोटानंतर नित्याने सर्व काही तिच्या आई-वडिलांना सांगितले, आणि त्यांनी नित्याला भरपूर डेटा दिला, असे काय झाले की तिने घटस्फोट घेतला आहे, आता ती काय करणार, कोणाशी लग्न करणार, हे सर्व ऐकून नित्याने राहण्याचा निर्णय घेतला. नकार दिल्याने तिने एका छोट्या कंपनीत काम करायला सुरुवात केली आणि कंपनीने दिलेल्या घरात ती राहू लागली.
कधी-कधी तिला अविनाशची खूप आठवण यायची, पण तिने अविनाशशी कधी संपर्क साधायचा प्रयत्न केला नाही, तिला वाटायचं आता आपण कोणावरही ओझं बनू नये, तिला स्वतःच्या पायावर उभं राहायचं होतं, तिचा सगळा वेळ ती तिच्या कामात घालवायची. ती द्यायची, तिचं काम इतकं चांगलं होतं की 4 महिन्यातच तिचं प्रमोशन झालं आणि ती तिच्या विभागाची प्रमुख झाली.
पदोन्नतीनंतर महिनाभरानंतर त्यांना त्यांच्या कंपनीच्या वतीने एका बैठकीला परदेशात जाण्याची संधी मिळाली.
नित्या तिच्या कामात खूप प्रगती करत होती, आता तिच्या आई वडिलांना सुद्धा नित्याचा खूप अभिमान वाटत होता, आता त्यांना पश्चाताप होत होता की त्यांनी तिचं लग्न चुकीच्या घरात लावलं.
परदेशात गेल्याने नित्याला खूप आनंद झाला.
त्याच्याकडे 4 दिवसांनी तिकीट होते.
तिला पण काही शॉपिंग करायचं होतं, मग ती तिच्या ऑफिस जवळच्या एका मॉल मध्ये गेली, तिला कपडे आणि काही मेकअपचे सामान घ्यायचे होते, ती मॉल मध्ये फिरत होती, कपडे शोधत होती, तेवढ्यात मागून कोणीतरी तिच्या खांद्यावर हात ठेवला. तिने मागे वळून पाहिलं आणि तिचा तिच्या डोळ्यांवर विश्वासच बसत नव्हता, ती व्यक्ती दुसरी कोणी नसून अविनाश होती.
नित्या तिच्याकडे बघतच राहिली, अविनाशशी काय बोलावे ते तिला समजत नव्हते, नित्याला पाहून अविनाश खूप खुश झाला. दोघांच्या डोळ्यात आनंदासोबत आनंदही होता. अविनाशने विचारले तू इथे आहेस का! तुम्ही तुमच्या पतीसोबत आहात का? त्याच्याकडून नजर चोरत नित्या काही बोलला नाही, अविनाशने विचारले “कसा आहेस?” नित्याला त्याच्याशी बोलायचे नव्हते, अविनाशला हे कळायला नको होते की तिचा घटस्फोट झाला आहे आणि आता तो एकटा राहतो.
अविनाशला विचारले जात होते, तो म्हणाला काहीतरी बोल.
नित्या तिथून निघू लागली, तिने अविनाशला सांगितले की मला तुझ्याशी काही बोलायचे नाही, तू निघून जा.
अविनाश तिच्या मागे लागला, तो म्हणाला एकदा माझे ऐक, तरीही नित्या थांबला नाही.
मग अविनाश म्हणाला, मी तुला शपथ देतो, जरा थांब आणि माझे ऐक, मग नित्या काय करणार, अखेर, तिचे अजुनही अविनाशवर प्रेम होते, म्हणून ती थांबली, मग अविनाश म्हणाला कि चल कुठेतरी बसून बोलू, मग ते दोघे गेले. मॉलमधील रेस्टॉरंटमध्ये.
अविनाशने तिला विचारले, तू कशी आहेस?, ती म्हणाली ठीक आहे, अविनाशने तिच्या नवऱ्याबद्दल विचारले की तो तुझी योग्य काळजी कशी घेत आहे.
नित्या गप्प बसला, अविनाश म्हणाला काय झालं, गप्प का आहेस, काहीतरी बोल, तुला काही प्रॉब्लेम नाहीये ना?
नित्या म्हणाली मी घटस्फोटित आहे.
हे ऐकून अविनाशला आशेचा किरण दिसू लागला, त्याने केव्हा आणि का विचारले, नित्याने त्याला सर्व काही सांगितले. अविनाश म्हणाला मग तू आता एकटी का राहतेस, तू तुझ्या आई वडिलांकडे का गेली नाहीस, माझ्याशी संपर्क करण्याचा प्रयत्न का केला नाहीस.
नित्या म्हणाला, “जर तुझं माझ्यावर अजिबात प्रेम होतं, तर माझं लग्न झालं तेव्हा तू मला घ्यायला का आली नाहीस, तू कुठे होतीस? त्यावेळी मी एकटीच होते आणि मजबुरीने लग्न केलं.” अविनाशने विचारले, तुझ्या वडिलांनी माझ्यावर पोलिस केस केली आहे हे सांगितले नाही, मी काही महिने पाण्यात होतो. हे ऐकून नित्याला धक्काच बसला, तिने सांगितले की मला याबद्दल काहीच माहिती नाही, अविनाशने तिला सर्व प्रकार सांगितला.
नित्या म्हणाला मी माझ्या वडिलांच्या वतीने तुझी माफी मागतो.
अविनाश म्हणाला, आता ते विषय जाऊ दे, मी ते सर्व विसरले आहे, आता बोला अविनाशने क्षणाचाही विलंब न लावता विचारले, “आता माझ्याशी लग्न करणार का?” नित्या म्हणाली, “तू अजून लग्न केलं नाहीस का?” अविनाश म्हणाला नाही, मी सध्या माझ्या करिअरवर लक्ष केंद्रित करत आहे, आणि हे काही कामासाठी आले आहे, आता मला सांग तू माझ्याशी लग्न करशील का?
नित्या म्हणाला फक्त 2 दिवसात मी माझ्या कंपनीच्या वतीने मीटिंगसाठी परदेशात जात आहे. तिथून परतल्यावर बोलू. अविनाश म्हणाला की, खूप वाट पाहिली आहे, आता थांबत नाही, पण तरीही तू म्हणशील तसं होईल. दोघांनी एकमेकांना फोन नंबर दिले आणि घरी गेले. अविनाश तिला रोज फोन करून तिच्या तब्येतीची विचारपूस करायचा.
एका आठवड्यानंतर, नित्या तिची बैठक संपवून परत आली.
अविनाश तिला भेटायला सांगत होता पण नित्या तिच्या ऑफिस मध्ये खूप बिझी होती, ती म्हणाली आपण रविवारी भेटू. त्यानंतर ते दोघे रविवारी एकाच मॉलमध्ये भेटले. अविनाशने आधी त्याच्या भेटीबद्दल आणि कामाबद्दल विचारले की सर्व काही ठीक चालले आहे. नित्या म्हणाला हो सर्व ठीक आहे. तेव्हा अविनाशने तिला लग्नासाठी विचारले, तू येऊन सांगशील की लग्न करणार की नाही, असे सांगितले होते, आता तुला काय वाटले ते सांग.
नित्या नेहमीच अविनाशच्या प्रेमात होती आणि आता तिला पूर्ण आयुष्य तिच्या प्रेमासोबत घालवायची संधी मिळाली होती, ती हो म्हणाली.
दोघेही खूप खुश होते. नित्याने अविनाशबद्दल सर्व काही तिच्या घरी सांगितले आणि यावेळी तिच्या घरच्यांनी तिच्या निर्णयाशी सहमती दर्शवली कारण त्यांनी आधी चूक केली होती आणि आता त्यांना त्यांच्या मुलीला पुन्हा संकटात बघायचे नव्हते.
महिनाभरानंतर घरच्यांनी त्याचं लग्न केलं.
अविनाशने स्वतःचा व्यवसाय सुरू केला होता त्यामुळे आता नित्या त्याच्या व्यवसायात त्याच्यासोबत हातमिळवणी करत असे आणि ते दोघेही आनंदाने एकत्र आले.
तसेच वाचा