❤️एक मुंबई प्रणय | Marathi Romantic Stories : एकेकाळी मुंबईच्या गजबजलेल्या शहरात नयना नावाची एक तरुणी राहत होती. ती एक हुशार आणि महत्त्वाकांक्षी मुलगी होती, डॉक्टर होण्यासाठी अभ्यास करत होती आणि तिचे नाक नेहमी पुस्तकात दडलेले होते. तिने तिच्या अभ्यासावर लक्ष केंद्रित केले होते आणि तिच्या आजूबाजूच्या जगाकडे जास्त लक्ष दिले नाही.
एके दिवशी ती क्लासला जात असताना तिची रोहन नावाच्या तरुणाशी टक्कर झाली. तो मनमोहक आणि करिष्माई होता, त्याच्या डोळ्यातल्या एका चमकाने नैनाचे लक्ष वेधून घेतले. त्यांनी एक संभाषण सुरू केले आणि तिला ते कळण्याआधीच नैनाने तिचा सर्व मोकळा वेळ रोहनसोबत घालवताना पाहिले.
त्यांची मैत्री प्रणयामध्ये फुलली आणि ते प्रेमात पडले. रोहन एक कलाकार होता, त्याला चित्रकला आणि संगीताची आवड होती आणि नैनाने स्वतःला त्याच्या सर्जनशील आत्म्याकडे आकर्षित केले. त्यांनी तासनतास एकत्र घालवले, त्यांच्या स्वप्नांबद्दल आणि आकांक्षांबद्दल बोलले आणि एकमेकांना त्यांच्या आवडींचा पाठपुरावा करण्यास प्रोत्साहित केले.
मात्र, त्यांच्या कुटुंबीयांना त्यांचे नाते मान्य नव्हते. नयनाच्या पालकांची इच्छा होती की तिने तिच्या अभ्यासावर लक्ष केंद्रित करावे आणि डॉक्टरांशी लग्न करावे, तर रोहनच्या पालकांची इच्छा होती की त्याने कौटुंबिक व्यवसाय सांभाळावा आणि त्यांच्या समाजात लग्न करावे. त्यांनी तरुण जोडप्याला वेगळे करण्याचा प्रयत्न केला, परंतु नैना आणि रोहनने त्यांचे प्रेम सोडण्यास नकार दिला.
एके दिवशी, रोहनने नैनाला ग्रामीण भागाच्या सहलीबद्दल आश्चर्यचकित केले. त्यांनी हिरवीगार शेतं शोधण्यात, संगीत वाजवण्यात आणि एकत्र चित्रकला करण्यात दिवस घालवला. जसा सूर्य मावळायला लागला, रोहनने नयनाचा हात धरला आणि तिला नदीकाठी एका निर्जन ठिकाणी नेले. त्याने एका गुडघ्यावर खाली उतरून अंगठी काढली.
“नयना, माझ्या प्रिये, तू माझ्याशी लग्न करशील का?” त्याने विचारले.
नयनाचे हृदय आनंदाने उसळले. तिला माहीत होतं की रोहन हाच तिला आयुष्यभर घालवायचा आहे. तिने होय म्हटले आणि मावळत्या सूर्याखाली त्यांनी उत्कट चुंबन घेतले.
त्यांचे कुटुंबीय अजूनही त्यांच्या लग्नाच्या विरोधात होते, परंतु नैना आणि रोहनने त्यांच्या प्रेमाच्या मार्गात कोणालाही उभे राहू देण्यास नकार दिला. त्यांनी कठोर परिश्रम केले आणि शहराच्या मध्यभागी एक लहान आर्ट गॅलरी, एकत्र त्यांचा स्वतःचा व्यवसाय सुरू करण्यासाठी पुरेसे पैसे वाचवले.
त्यांची गॅलरी खूप यशस्वी झाली आणि ते लवकरच कलाविश्वात प्रसिद्ध झाले. नैनाने आपला अभ्यास सुरू ठेवला आणि एक यशस्वी डॉक्टर बनली, तर रोहनने सुंदर चित्रे आणि संगीत तयार करणे सुरूच ठेवले.
अनेक वर्षे गेली आणि त्यांच्या कुटुंबीयांनी हळूहळू त्यांचे नाते स्वीकारण्यास सुरुवात केली. शेवटी त्यांचे मित्र आणि प्रियजनांनी वेढलेल्या एका सुंदर समारंभात ते लग्न करू शकले.
नैना आणि रोहनचे नाते जसजसे पुढे वाढत गेले, तसतसे त्यांचे प्रेम दिवसेंदिवस घट्ट होत गेले. त्यांनी त्यांच्या आशा आणि स्वप्नांबद्दल बोलण्यात आणि त्यांना आलेल्या प्रत्येक आव्हानात एकमेकांना पाठिंबा देण्यासाठी असंख्य तास घालवले.
एका संध्याकाळी, रोहनने नयनाला एका छतावरील रेस्टॉरंटमध्ये मेणबत्ती पेटवून जेवण करून आश्चर्यचकित केले. पार्श्वभूमीत मऊ संगीत वाजले कारण ते स्वादिष्ट अन्न आणि वाइन चा आस्वाद घेत होते. ते एकमेकांच्या डोळ्यात पाहत असतानाच रोहनने टेबलाजवळ जाऊन नयनाचा हात हातात घेतला.
“नैना, माय लव्ह,” तो त्याचा आवाज कमी आणि कर्कशपणे म्हणाला. “मला माझे उर्वरित आयुष्य तुला आनंदी करण्यात घालवायचे आहे. तू कायमची माझी होशील का?”
नयनाला तिच्या हृदयाचा ठोका चुकला असे वाटले. तिला माहीत होतं की रोहन हा एकमेव माणूस होता ज्याच्यासोबत तिला राहायचं होतं. डोळ्यात पाणी आणत ती कुजबुजत म्हणाली, “हो रोहन, मी कायम तुझीच राहीन.”
रोहन आनंदाने झोकून देत तिच्याकडे झुकले आणि तिचे खोल चुंबन घेतले, मेणबत्तीच्या प्रकाशाने त्यांच्याभोवती एक रोमँटिक चमक दाखवली.
पुढील काही आठवड्यांमध्ये, रोहनने नैनासाठी रोमँटिक दॅट्सची मालिका आखली. तो तिला एका सुंदर समुद्रकिनार्‍यावर घेऊन गेला, जेथे लाटा त्यांच्या पायांवर आदळल्याप्रमाणे ते हातात हात घालून चालत होते. शास्त्रीय संगीताच्या मैफिलीची तिकिटे देऊन त्याने तिला आश्चर्यचकित केले आणि मैफिलीचा हॉल भरून गेल्याने ते आनंदित होऊन बसले.
पण ती एका चांदण्या रात्री होती जेव्हा रोहनने खऱ्या अर्थाने नैनाला तिच्या पायावरून झाडून घेतले. तो तिला शहराच्या बाहेरील एका निर्जन टेकडीवर फिरायला घेऊन गेला. वरील चकाकणाऱ्या ताऱ्यांकडे पाहताच, रोहनने गिटार काढला आणि एक सुंदर प्रेमगीत गायले जे त्याने फक्त नैनासाठी लिहिले होते.
शेवटच्या नोटा ओसरल्या तशा रोहनने गुडघ्यावर बसून नयनाचा हात हातात घेतला. “नयना, माझे प्रेम,” तो म्हणाला. “मला माझे उर्वरित आयुष्य तुला आनंदी करण्यात घालवायचे आहे. तू माझ्याशी लग्न करशील का?”
प्रेम आणि भक्तीने भरलेल्या रोहनच्या डोळ्यात पाहताच नैना अवाक झाली. तिला माहित होते की तिला तिचा सोबती सापडला आहे आणि जगातील कोणतीही गोष्ट त्यांना कधीही तोडू शकत नाही.
“हो, रोहन,” ती म्हणाली, तिच्या चेहऱ्यावरून आनंदाश्रू वाहत होते. “मी तुझ्याशी लग्न करेन.”
रोहनने तिला आपल्या मिठीत घेतले आणि तिला घट्ट पकडले कारण त्यांनी निखळ प्रणय आणि आनंदाच्या क्षणांचा आस्वाद घेतला. त्यांचे प्रेम पूर्वीपेक्षा अधिक मजबूत होते आणि त्यांना माहित होते की त्यांच्या आनंदाच्या मार्गावर काहीही उभे राहू शकत नाही.
आज, नयना आणि रोहन अजूनही आनंदी विवाहित आहेत, दोन सुंदर मुले आहेत. ते एक यशस्वी आर्ट गॅलरी चालवतात आणि दररोज एकमेकांना प्रेरणा देत असतात. त्यांची प्रेमकथा ही प्रेम आणि चिकाटीच्या सामर्थ्याचा पुरावा आहे आणि हे दर्शवते की जेव्हा दोन लोक खरोखर एकत्र असतात तेव्हा काहीही शक्य आहे.
एक मुंबई प्रणय अशाच प्रकारच्या Marathi Romantic Stories सामग्रीसाठी marathistory.in फॉलो करा